అభిమానం/కులాభిమానం

Lakshmi Naresh•7:12 PM

తెలుగు దేశం పార్టీ ని కానీ, చంద్ర బాబు గారి ని కానీ ఏమైనా అన్నా , వాళ్ల సిద్ధాంతాలకి విరుద్ధంగా మాట్లాడినా ఆ పార్టీ విధేయులు, అభిమానులు , కులాభిమానులు,స్వలాభం కోసం చూసే వాళ్ళు ఊరుకోరు. పార్టీ లో ఎన్టీఆర్ అంటే అభిమానం ఉన్న వాళ్ళు అడుగంటిపోయిన రోజులివి. వాళ్ళు కూడా ఇక తప్పక

Continue Reading →

ప్రత్యేక హోదా

Lakshmi Naresh•10:32 PM

తురుష్కుల దండయాత్రలకి పూర్వం భారత దేశం సంపద పరంగా, సంప్రదాయాల పరంగా, కుటుంబ వ్యవస్థ పరంగా, రాజ్యాల పరంగా ఎంతో బలంగా ఉండేది.దండయాత్రలకి వచ్చిన తురుష్కులకి ఒక చిన్న రాజుని ఓడించడానికి నానా కష్టాలు పడాల్సి వచ్చింది. ఎంత ప్రయత్నించినా బలం తో వీళ్ళని ఓడించడం కష్టమని తెల్సుకున్న వీళ్ళు, బలహీనతల మీద దృష్టి సారించారు.దేశమంతా

Continue Reading →

కొలనుకోట రహస్యం 3 వ భాగం

Lakshmi Naresh•2:50 PM

వంశీ చనిపోక ముందు 3 వారాల పాటు ఆ ముసలివాడి ఆత్మ వంశీ ని వేడుకుంటూ హింసించింది. ఆఫీస్ లో తన ప్రవర్తన వలన జాబ్ లోంచి తీసేశారు. మానసిక వైద్యుల చుట్టూ, తాంత్రికుల చుట్టూ తిరిగి విసిగిపోయిన వంశీ ఏదైతే అది అవుతుందని ఇంతకు ముందు ఆ ఊరు చూసిన చోటికి బయల్దేరడానికి నిశ్చయించుకుని

Continue Reading →

కొలనుకోట రహస్యం 2 వ భాగం

Lakshmi Naresh•10:47 PM

వంశీ భయం తో బిగుసుకుపోయాడు. వంశీ అంటూ అరుస్తుంది మృదుల. వంశీ రెప్ప వేసి తెరిచే లోగా ఆ ముసలివాడు గుట్ట మీద కనపడలేదు. తల పట్టుకుని నొక్కుకుంటున్నాడు. "జయ హనుమాన ఙ్ఞాన గుణ సాగర |జయ కపీశ తిహు లోక ఉజాగర" అంటూ వంశీ ఫోన్ మోగింది. ఒక్క క్షణం లో అంతా సర్దుకుంది.

Continue Reading →

కొలనుకోట రహస్యం

Lakshmi Naresh•4:04 PM

హైదరాబాదు లో ఐటి కంపెనీ లో పని చేస్తున్నవంశీ కి పాత మితృడి పెళ్లి కోసం బొబ్బిలి వెళ్ళాల్సి వచ్చింది. పెళ్లి లో క్లాస్మేట్స్ చాలా మంది కనిపించారు మృదుల కూడా. మృదుల మంచి స్నేహితురాలు, అమెరికా లో ఉంటుంది. ఇక్కడకి వచ్చి సెటిల్ అవ్వాలని అనుకుంటున్నారు. బొబ్బిలి దగ్గర లో గంగాడ అనే ఊరి

Continue Reading →

• 
• 
• 
• 
• 
• 

ఓ ప్రయాణం 3

Lakshmi Naresh•4:53 PM

ముందు భాగాలు 1.http://aakaasavaani.blogspot.in/2013/09/blog-post_6126.html 2.http://aakaasavaani.blogspot.in/2013/09/blog-post_30.html 3.http://aakaasavaani.blogspot.in/2014/01/blog-post_15.html http://aakaasavaani.blogspot.in/2014/06/blog-post.html http://aakaasavaani.blogspot.in/2014/11/2.html కాలం సాగిపోతూ ఉంది. ఇలా కూరగాయలుపండించడానికి ఉత్సాహం చూపించే రైతులు ఎక్కువయ్యారు. దీనికి  పరిష్కారం చూపించాలి. ఈ విషయం గురించి నాన్నతో మాట్లాడాడు వంశీ. తన ఆలోచనని,  అందులో కష్టనష్టాలని వివరించాడు. పెట్టుబడి సమస్య ఐంది. ఇది రైతులకి చెప్తే నిరుత్సాహపడతారు. స్నేహితులు షాప్స్ అద్దెకు తీసుకొని

Continue Reading →

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

హళిబేడు, బేలూరు Halebeedu/belur

Lakshmi Naresh•4:20 PM

ఎప్పటి నుంచో ఎదురు చూస్తున్నా హళిబేడు, బేలూరు చూడాలని... ఇన్నాళ్ళకి ఆ అవకాశం వచ్చింది. బెంగళూరు చుట్టూరా మంచి రోడ్లు.. పచ్చని అందమైన పల్లెటూర్లు.. ప్రయాణం చాలా బావుంటుంది. చిన్న వాన పడుతూ కొంచెం దూరానికి ఆగిపోతూ, చల్ల గాలి తడుతూ... ఎక్కడ పట్టినా కొబ్బరి తోటలు అనే కన్నా కొబ్బరి అడవి అంటే బావుంటుంది,

Continue Reading →

• 
• 

మనసు మాటలు

Lakshmi Naresh•3:58 PM

మనసు మాటలు  ఏడ్చినప్పుడు కూడా ఒక్కో సారి బావుంటుంది,మనసు తేలికౌతుంది. ఏడుపు అనేది ఎలా అయినా రావచ్చు,బాధతోనో,సంతోషంతోనో,ఇష్టమైన వాళ్ళు గుర్తోచ్చో,చేసిన తప్పు వలన మనసులను పోగొట్టుకోనో,ఇలా కారణాలు రాసుకుంటూ పోతే ఈ ప్రపంచం లో ఉన్న ప్రతి ఒక్కరికి ఎదురైన అనుభవాన్ని రాయాల్సి ఉంటుంది.కాని ఏడ్చాక అందరి అనుభవం మాత్రం చెప్పగలను “మనసు తేలికౌతుంది”. తప్పు

Continue Reading →

కళమ్మ

Lakshmi Naresh•8:23 PM

మేము హైదరాబాద్ నుంచి బెంగుళూరు కి మారిపోతున్నాం.నేను ఇంటర్నెట్  తీసేయించి, గ్యాస్ ట్రాన్స్ఫర్ చేయించే పనుల్లో హడావిడిగా ఉన్నాను. క్షణం తీరిక లేదు. ఇల్లంతా ఖాళీగా ఉంది. సామాన్లన్నీ సర్ది పంపించేసా. చిన్న చిన్న మాటలు కూడా పెద్దగా వినపడుతున్నాయి. ఏంటో ఖాళీ చేస్తున్నాం అంటే అక్కడ క్షణం  ఉండ బుద్ధి కాదు. ఇప్పుడు ఉన్న ఇల్లు కడిగించడానికి

Continue Reading →

మనం అందరం దాదాపు రైతు కుటుంబాల నుంచి వచ్చిన వాళ్ళమే... చిన్నప్పుడు ఆ పొలాల్లో పడి పని చేసిన వాళ్ళమే.. మనకి అప్పుడు ఏమి తెలీదు, పని కొంచెం కష్టం అనిపించేది అంతే. ప్రతి సీజన్ లో పచ్చగా ఉండి పొలాలన్నీ ఏదో ఒక పంట తో ఓ కళ కళ లాడుతూ ఉండేవి. ఇంటి దగ్గర కూరగాయలు కొనడం కూడా తక్కువే. ఇంటి పెరట్లో అల్లుకున్న దొండ పాదులు,సొర పాదులు,కాకర పాదులు , పొట్ల పాదులు, ఆకు కూరలు. పొలాన్నున్చి తెచ్చుకునే పచ్చి మిరపకాయలు,టమాటో లు, గోంగూర. మన చేలో పండే కంది పప్పు , మినప్పప్పు,వేరు సెనగ. ఇవన్నీ మనం చూశాం.కానీ మన ముందు తరాన్నుంచి ఆ అనుభవాన్ని మాత్రం అందుకోలేక పోయాం.

మనకి నెల జీతం వస్తుంది కాబట్టి కొంచెం రేట్లు పెరిగినా కొనుక్కో గలుగుతున్నాం. కానీ పల్లెటూర్లలో ఈ వ్యవసాయాన్ని బతికించడానికి మన ముందు తరం ఇంకా పోరాడుతూ ఉంది. ఎవరికైనా ఒక వయసు వచ్చాక విశ్రాంతి అవసరం. మన తాతల నుంచి తండ్రులు అందిపుచ్చుకున్నారు. కాని వారి నుంచి అంది పుచ్చుకునే వారు లేకపోయారు. వయసు 60 వచ్చినా వాళ్ళే పొలం పని చేయాల్సిన పరిస్థితి. ఒక్క ముక్కలో చెప్పాలంటే వ్యవసాయం చచ్చిపోతుంది. కారణాలు చాలానే ఉన్నాయి.

1.ఆదాయం లేకపోవడం .

2.నష్టం వస్తే ఆదుకునే వాళ్ళు లేకపోవడం(5౦౦౦౦ పెట్టి కొన్న బైక్ ఇన్సురన్సు ఉంది కానీ ప్రజల కడుపు నింపే పంట కి లేదు)

3.ప్రకృతి లో మార్పులు.

4.కూలి ఖర్చులు పెరగడం , కూలి వాళ్ళు దొరక్కపోవడం.

5.పంట చేతికి వచ్చాక ప్రభుత్వం నుంచి ఖచ్చితమైన కొనుగోళ్ళు లేకపోవడం. అప్పుడు తీర్చాల్సిన అప్పులు కోసం ఎంతో కొంత కి అమ్మి వాటికీ కట్టి ఖాళీగా ఉండటం. మళ్ళీ పంట కోసం అప్పు చేయడం. ఎందుకంటే వాళ్ళకి ఆ పని తప్ప ఇంకోటి రాదు. వెనక చేయి వేసి ఆసరా ఇచ్చే బిడ్డలు లేరు. ఇంత కష్టం చూసాక ఎ రైతు తన పిల్లల్ని వ్యవసాయం చేయమని చెప్పడు.

మనలో చాలా మందికి ఇవన్నీ తెలుసు. కాని మన జీవితపు పరుగులో పడి ఒక నిట్టూర్పు మాత్రం ఇవ్వగలుగుతున్నాం.

మనకి తెల్సు ఎంత మంది రైతులు బలవంతగా బతుకు ముగిస్తున్నారో. పరువు కోసం బ్రతకలేక ప్రాణాలు తీసుకునే ఒక రైతు విలువ పేపర్లో ఒక మూల  ఉండచ్చేమో కానీ ఆ నష్టం ఆ కుటుంబానికి ఎవరు తీర్చలేరు. వ్యవసాయం చేయడం అంటే పచ్చని పంట పొలాల్లో భుజం మీద కర్ర వేసుకొని ముందు వెళ్ళే ఎద్దుల వెంట కూని రాగాలు తీస్తూ నడవడం కాదు. ఎర్రటి ఎండలో శరీరం సహకరించించక పోయినా ఆ రోజు వెయ్యాల్సిన ఎరువు వెయ్యకపోతే మొక్కలు చచ్చిపోతాయని పాకులాడటం. ఇది పిల్లల కోసం తండ్రి పదే బాధ.

ఇదంతా ఎందుకు అంటే, నాదొక చిన్న ఆలోచన నచ్చితే ప్రయత్నిచండి.

మనం అందరం బియ్యాన్ని 25KG లు 1800 పెట్టి కొంటున్నాం. సగటున ముగ్గురు ఉన్న కుటుంబానికి ఏడాదికి 13 నుంచి 15 వరకు బియ్యం బస్తాలు అవసరం అవుతాయి. కూరగాయలకి,పప్పు ధాన్యాలకి అంతా కలిపి 20,000 దాక ఖర్చు అవుతుంది. అంటే బియ్యం తో కలిపి మొత్తం 40000  దాకా ఖర్చు అవుతుంది. మనలా కార్పొరేట్ ఉద్యోగాలు చేసే వాళ్ళు ఒక కంపెనీ లో 50 మంది కలిసి దగ్గరలో ఉన్న ఒక పల్లెటూరి కి వెళ్ళి అక్కడ ఉన్న రైతులకి పెట్టుబడి పెట్టి ఆ పంటని మనమే కొనుక్కుంటే కొన్ని కుటుంబాలని బ్రతికించిన వాళ్ళం అవుతాం... అప్పుడప్పుడు వెళ్తుంటే  మన పిల్లల కి కూడా ప్రకృతి తో పరిచయం అవుతుంది. వాళ్ళలో కూడా సాటి మనిషికి గౌరవంగా సాయం చేయచ్చు అన్న ఆలోచన వస్తుంది. వారంతం లో షాపింగ్ మాల్ కి వెళ్ళడం కన్నా పచ్చని పొలాల్లో తిరగడం మనసుకి,మనషికి రెంటికి మంచిదే....

ఇది నా ఆలోచన మాత్రమే నచ్చితే పంచుకోండి.... అందరికి షేర్ చేయండి, ఎవరో ఒకరు ఇంకో మంచి ఆలోచన వచ్చినా సంతోషమే ...